Tatar wołowy to wyjątkowe, tradycyjne danie kuchni polskiej, choć jego pochodzenie nieco zadziwia. Historia tatara sięga czasów tatarskich, gdzie owi Tatarzy kroili najszersze płaty koniny. Części końskiego mięsa o grubości nawet dwóch palców (polędwicy), trzymali pod siodłem gdzie dojrzewała i nabierała miękkości. Porcje końskiej polędwicy doprawione solą i ziołami miały być pierwszym tatarem.
Najlepsza część wołowiny na tatara to oczywiście polędwica. Prawdziwi koneserzy wołowiny wybraliby sezonowaną polędwicę. Jest bardzo miękka, najdelikatniejsza w smaku i w strukturze (po prostu rozpływa się w ustach). O wołowinie sezonowanej więcej dowiecie się TUTAJ.
Polędwica wołowa to jeden z najcenniejszych gatunków mięsa wołowego. Pochodzi z części tylnej ćwierćtuszy wołowej. Jest to wąski i długi mięsień, znajdujący się wzdłuż grzbietu. Jedynym minusem, który powoduje, że tak rzadko sięgamy po ten rarytas, jest cena. Jednak możemy zastąpić polędwicę inną częścią wołowiny. Na przykład ligawą (fałszywą polędwicą). Jest to część udźca wołowego. Chudy mięsień świetnie sprawdzi się jako siekane mięso, carpaccio ale także przygotujemy wyśmienite rolady lub pieczenie. Kolejna część tuszy wołowej, która również nada się na tatara, to antrykot. Jest to długi mięsień, który znajduje się wzdłuż kręgosłupa, przyrastający do kręgów piersiowych z warstwą tłuszczu i powięzi. Przy siekaniu antrykotu należy zwrócić szczególną uwagę, aby tatar nie zawierał białych błonek i przerostów. Kluczowym elementem udanego tatara jest jakość mięsa. To z jakiego źródła ono pochodzi i czy jest faktycznie świeże. Nie należy spożywać mięsa poprzednio zamrożonego. Nie wiemy kiedy zostało ono zamrożone i czy nie było zamrożone więcej niż jeden raz.Nie rekomenduję tatarów tzw. gotowców, które możemy znaleźć w popularnych supermarketach. Uważam, że "dania tatarskie" dostępne w sklepowych lodówkach nie mają za wiele wspólnego z tatarem. Dlaczego? Ponieważ ich skład to ok. 80 % mięsa, a reszta to ulepszacze. Tatar to przecież 100% mięsa wołowego. Wystarczy usmażyć sklepowego gotowca, aby przekonać się co się w nim kryje i jak trudno go przekroić. Można by nim rzucić o ścianę, a ten odbije się i wróci jak bumerang.
Nie jestem w stanie zliczyć ile tak naprawdę tatarow przygotowałam w swoim życiu. Bywały tygodnie, że codziennie spod moich rąk wychodziło ok. 20 porcji. Po tym jak wygląda i smakuje tatar, można określić poziom wiedzy kucharza.
Przy zachowaniu kilku ważnych zasad, możemy przygotować istne arcydzieło i stworzyć wyśmienitą, wręcz doskonałą kompozycję. Befsztyk tatarski należy spożyć zaraz po przygotowaniu. Jest to jednak surowe mięso, gdzie czas przygotowania i spożycia odgrywa ważną rolę.
Siekać czy mielić? Mielony tatar nie jest przestępstwem. Jeżeli siekanie nie jest naszą mocną stroną, wybierzmy zmielenie przez maszynkę.
Tatar wołowy wyśmienicie smakuje z płynnym żółtkiem, korniszonami, cebulką i marynowanymi grzybkami. Co do żółtka - koniecznie przed rozbiciem jaja, musimy je wyparzyć. Świeże jajo, z wolnego wybiegu zanurzamy na 10 sekund we wrzącej wodzie. Salmonella ginie w 60 stopniach Celsjusza. Ani mrożenie, ani alkohol nie likwidują bakterii salmonelli, dlatego tak ważne jest wcześniejsze oczyszczenie jaja z zabrudzeń oraz wyparzenie.
Składniki:
* 100 gramów świeżego mięsa wołowego - polędwicy/ligawy/antrykotu/ew. rostbefu
* żółtko jaja ( wcześniej wyparzone), dokładnie oczyszczone z białka
* ogórki konserwowe - dowolna ilość
* biała lub czerwona cebula / szalotka
* marynowane grzybki - całkowita dowolność, możemy użyć kurek, maślaków, prawdziwków, pieczarek itp.
* ulubione przyprawy: sól/pieprz/sos sojowy/ maggi/ musztarda dijon/ musztarda francuska/ oliwa z oliwek/ olej/
* kosteczka miękkiego masła
* ulubione pieczywo
Opcjonalnie:
* oliwki czarne i zielone
* anchois
* sardynki
* marynowane kwiaty nasturcji (kapary)
* czarnuszka
+ 50-tka zmrożonej, ulubionej wódki ;)
Ponadto potrzebujemy:
* Jeżeli mięso siekamy - czysta, wyszorowana deska i czysty nóż
* Jeżeli mięso mielimy - zwróćmy szczególną uwagę na części maszynki, czy aby na pewno są czyste
Przygotowanie:
Zanim przystąpimy do przygotowania mięsa, warto najpierw posiekać dodatki. Im drobniej posiekamy zarówno cebulę, ogórki, grzybki itd. tym łatwiej będzie nam tatara mieszać na talerzu.
Mięso na tatara musi być świeże. Spożycie nieświeżego, surowego mięsa może skutkować poważnymi chorobami żołądka i jelita grubego. Na czystej desce rozpoczynamy siekanie mięsa czystym nożem. Mięso najlepiej najpierw pokroić w plastry, następnie w poprzek włókien. Mięso pozbywamy białych błonek i przerostów. Siekamy dość szybko, aby mięsa nie ogrzewać. Powinno mieć czerwony, rubinowy kolor. Aby tatar nabrał puszystości i lekkości, możemy przez krótką chwilę wyklepać je w dłoniach z odrobiną wody i oleju.
Jajko myjemy z zabrudzeń i zanurzamy we wrzątku na 10 sekund. W mięsie robimy niewielki dołek i w nim umieszczamy oczyszczone z białka żółtko. Wokół mięsa układamy wcześniej posiekane dodatki oraz masło i musztardę. Doprawiamy według własnych upodobań.
+ 50-tka zmrożonej, ulubionej wódki ;)
Ponadto potrzebujemy:
* Jeżeli mięso siekamy - czysta, wyszorowana deska i czysty nóż
* Jeżeli mięso mielimy - zwróćmy szczególną uwagę na części maszynki, czy aby na pewno są czyste
Przygotowanie:
Zanim przystąpimy do przygotowania mięsa, warto najpierw posiekać dodatki. Im drobniej posiekamy zarówno cebulę, ogórki, grzybki itd. tym łatwiej będzie nam tatara mieszać na talerzu.
Mięso na tatara musi być świeże. Spożycie nieświeżego, surowego mięsa może skutkować poważnymi chorobami żołądka i jelita grubego. Na czystej desce rozpoczynamy siekanie mięsa czystym nożem. Mięso najlepiej najpierw pokroić w plastry, następnie w poprzek włókien. Mięso pozbywamy białych błonek i przerostów. Siekamy dość szybko, aby mięsa nie ogrzewać. Powinno mieć czerwony, rubinowy kolor. Aby tatar nabrał puszystości i lekkości, możemy przez krótką chwilę wyklepać je w dłoniach z odrobiną wody i oleju.
Jajko myjemy z zabrudzeń i zanurzamy we wrzątku na 10 sekund. W mięsie robimy niewielki dołek i w nim umieszczamy oczyszczone z białka żółtko. Wokół mięsa układamy wcześniej posiekane dodatki oraz masło i musztardę. Doprawiamy według własnych upodobań.
Borowik ceglastopory inaczej ceglak, pociec, czerwononóżka czy siniak należą do grzybowej arystokracji. Jest grzybem jadalnym, o wyjątkowych walorach smakowych. Spotykany jest najczęściej w Polsce południowej na terenach górskich i podgórskich. Na Dolnym Śląsku spotykany jest zarówno w górach jak i na terenach nizinnych. Ceglak pojawia się również na terenach chronionych i w rezerwatach leśnych przyrody. Odmiana żonkilowa borowika ceglastoporego jest bardzo rzadka na terytorium naszego kraju. Znajduje się na czerwonych listach gatunków zagrożonych. W Małopolsce szczególnie chroniony jest na terenie Puszczy Niepołomickiej w rezerwacie przyrody Lipówka. 
Borowik ceglastopory nie jest gatunkiem zbyt często wybieranym przez grzybiarzy. Wynika to głównie z obaw o jego toksyczność. Wymaga szczególnej obróbki termicznej, ponieważ niedogotowany powoduje roztrój żołądka. 
